നീ ഒരു പക്ഷെ ഏതോ അടുക്കളയുടെ അകത്തളത്തില്‍
കരിയും പുകയും കൊണ്ട് ജീവിക്കുകയായിരിക്കാം
അതുമല്ലെങ്കില്‍ ഏതോ പണക്കാരന്റെ മിന്നുന്ന സാരിയുടുത്ത ഭാര്യ സ്ഥാനവും പേറി നടക്കുകയായിരിക്കാം ... ഇനി അതുമല്ലെങ്കില്‍ വിധവയായി കുട്ടികളെയും കൊണ്ട്
എന്നോ നഷ്ട്ടപ്പെട്ട ദിവസങ്ങളെയും ഇഷ്ട്ടങ്ങളെയുമോര്‍ത്തു ഒരിക്കലും വരാത്ത വസന്തം കാത്തിരിക്കുകയായിരിക്കും...
പക്ഷെ,
ഞാനിവിടെ വിരഹം കൊയ്തു കഴിഞ്ഞില്ല......
എന്റെ മരണത്തിന് ശേഷം
നിന്റെ ഓര്‍മ്മകളില്‍ മാത്രമായി ഒരു ജീവിതമുന്ടെന്നു,
മരിക്കും മുമ്പ് ഞാനറിഞ്ഞില്ല......
ഒരു ഗതികിട്ടാ പ്രേതമായി പോലും ഞാന്‍ നിന്നെ
ശല്യപ്പെടുത്താന്‍ വരുന്നില്ല...
പക്ഷെ, ഇപ്പൊ ഞാന്‍ ആശിച്ചു പോകുന്നു...
ഞാന്‍ മരിച്ചില്ലായിരുന്നെന്കില്‍.
എങ്കിലും,
എനിക്കിപ്പോ നിന്നെക്കാളിഷ്ട്ടം എന്റെ ശവ ശരീരം തൂങ്ങിയാടിയ
ആ ഒന്നരമീറ്റര്‍ കയറിനോടാണ്...
കാരണം ,
അത് മാത്രമാണ് എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ എന്നോട് വാക്കുപാലിച്ചത്....
അതുമാത്രമാണ്, എന്റെ ഇഷ്ട്ടങ്ങള്‍ക്ക് കൂട്ടുനിന്നത് ....
അതിനും ഒരു ഹൃദയമുന്ടെന്നു ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു...
അതോ, നിന്നെ പോലെ ഹൃദയം ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടോ?
No comments:
Post a Comment
എന്നോടൊന്നു മിണ്ടൂ :